Η φάλαινα Willy πέθανε τελικά μόνη της…

Μια νέα έκθεση που έγινε από ένα Δανό ερευνητή και αφορά την διάσημη φάλαινα Willy που έγινε γνωστή από την ταινία Free Willy, αναφέρει ότι δεν ήταν ποτέ καλή «υποψήφια» για να επανενταχτεί στο φυσικό θαλάσσιο περιβάλλον της.
Η Malene Simon από το Ινστιτούτο των Φυσικών Πόρων της Γροιλανδίας, συμμετείχε στις προσπάθειες για την επανένταξη της φάλαινας Willy ή αλλιώς Keiko όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, στο άγριο φυσικό της περιβάλλον.
Η Malene Simon και η ομάδα της έκαναν μια μελέτη που αφορούσε την εν λόγω φάλαινα και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Marine Mammal Science.
Η όρκα φάλαινα Keiko, αιχμαλωτίστηκε το 1979 σε νεαρή ηλικία, στα παγωμένα νερά της Ισλανδίας και μεταφέρθηκε σε ένα θαλάσσιο πάρκο, περνώντας τουλάχιστον δύο δεκαετίες στο συγκεκριμένο μέρος.
Με αφορμή την επιτυχία του κινηματογραφικού της ρόλου, ξεκίνησε μια εκστρατεία για την επιστροφή της φάλαινας στο άγριο φυσικό της περιβάλλον. Μεταφέρθηκε το 1998 στην Ισλανδία με τις ελπίδες ότι θα μπορούσε να επανενταχτεί στο περιβάλλον της.
Στην ταινία η φάλαινα μετά την απελευθέρωση της καταφέρνει και ζει ελεύθερη στον ωκεανό, στη πραγματικότητα όμως η μελέτη απέδειξε ότι η φάλαινα έζησε δυστυχισμένη και πέθανε μόνη της.
Η φάλαινα Keiko δεν μπόρεσε ποτέ να αναπτύξει τις ικανότητες που έχουν τα άλλα ζώα του είδους της, αφού ήταν αιχμάλωτη για πάρα πολλά χρόνια και έμαθε να στηρίζεται στη φροντίδα των ανθρώπων, δήλωσε η Malene Simon.
Ανέπτυξε ισχυρούς δεσμούς με τους ανθρώπους που τη φρόντιζαν, την τάιζαν και της ήταν πολύ δύσκολο να απεξαρτηθεί και να προσαρμοστεί με τα άλλα ζώα του είδους της.
Η απελευθέρωση της δεν ήταν επιτυχής αφού επέστρεφε πίσω για να την ταΐσουν, να την φροντίσουν και να της κάνουν παρέα.
Η μελέτη αναφέρει ότι οι συσκευές ανίχνευσης που είχαν τοποθετηθεί στη φάλαινα, έδειξαν ότι περνούσε τις περισσότερες ώρες της ημέρας σε ένα βάθος μόλις 4 μέτρων στον ωκεανό, ενώ οι άγριες φάλαινες όρκα συνήθως περνούν το μεγαλύτερο χρόνο κατάδυσης τους σε ένα βάθος 50 με 75 μέτρα.
Η φάλαινα δυστυχώς ποτέ δεν ανέπτυξε τα ένστικτα που έχουν οι άλλες φάλαινες και δεν μπορούσε να αναζητήσει μόνη την τροφή της. Μετανάστευσε από την Ισλανδία στη Νορβηγία το 2002, αναζητώντας ανθρώπινη παρέα και περίπου μετά από ένα χρόνο πέθανε από πνευμονία σε ηλικία περίπου 26 ετών.